Licenza Creative Commons
Esta obra ten unha licenza Creative Commons Atribución-Non comercial-Compartir igual 4.0 Internacional.

lunes, 21 de octubre de 2013

Xardíns do pazo de Mariñán, Bergondo

Xardín barroco de fináis do século XVIII que perteneu aos marqueses de Mos. Construido sobre bancais  aos pés da ría betanceira, o xardín principal se organiza tomando como punto de partida unha mal colocada escaleira monumental -retorta respecto á casa- que serve ao xardín unha cuadrícula de organización para erguer o tapiz de buxos.
 
Esta escaleira de granito de dúas ás e voluptuosa balaustrada, está construída con fontes muráis nos descansillos, e xarróns e bustos na súa coroación, constituíndose pois toda ela coma un verdadeiro artefacto hidráulico suxerente e dinámico, que serve de miradoiro e punto dominante para este tramo do xardín.
O eixe monumental baixa ao plantel e se deprega por entre a masa de buxos ata o centro formado por una praciña ou rotonda de palmeiras datilíferas ocupada por unaha fonte  con pía circular e chafariz metálico. Este eixo remata físicamente no pequeno cenador octogonal de madeira -cuberto cun rosal trepador-, no límite da plataforma ou bancal, aínda que a súa conclusión esténdeo ata a paisaxe de marismas e chega ata a beira de Paderne.
 
A supeditación inequívoca da escaleira á traza do xardín xeométrico, indica a relevancia deste repeito á fábrica do pazo, polo tanto se trataría dunha preexistenza física anterior ás obras de reforma barroca da escaleira, en tanto que se sacrifica a súa integración co pazo antes que comprometer a súa articulación co xardín.
 
Relación do pazo co xardín de parterres

Os dous trazados románticos que flanquean a cuadrícula de buxos, funcionan asimesmo como bosquetes laterais deste xardín xeométrico, e fomentan, por contraste, o seu desafogo espacial. Se a parte central se alimenta cun predominante cultivo a base de buxo e mirto fundamentalmente; os xardíns laterais se enriquecen cunha variada floresta que enche un espazo denso, de percorridos envolventes e que concentra a atención na súa masa impenetrable composta por una salientable colección vexetal.
 
O protagonismo do tapiz verde serve para compensar, en certa medida, a espectacularidade da paisaxe da ría. Abandoado pois, ista acompaña en serenidade aos paseos lonxitudinais polo límite da propiedade e así desfrutar do lento corpo do mar adentrándose en terra firme.
No paseo do muro sobre as brañas, destaca en soedade o ciprés de Portugal maxestoso exemplar para o fondo da ría, ao pé dun pequeno recanto-miradoiro.
 
A carballeira, a estensa horta e outros trazados xardinísticos con incorporacións recentes de arte contemporánea, completan os espazos do amplo recinto intramuros.
.

Sección central do parterre coa ría de Betanzos ao fondo, visto dende a escalinata barroca do pazo
Cuarteirón suroeste con cadros de figuras de flores, estrelas, escudos heráldicos e lenda debuxados con buxo
Vista do xardín romántico e de parterres dende a escaleira



  

Bibliografía:
-SANCHEZ GARCÍA, J. A., Xardíns das Mariñas, (2008), Fundación Juana de Vega/Asociación G.A.L Terra das Mariñas.
-MARTÍNEZ BARBEITO, C., Pazos, torres y linajes de la provincia de La Coruña, (1986), editorial Everest.
-RODRIGUEZ DACAL, C., e IZCO, J., El pazo de Mariñán. Plantas, jardines y paisaje, (1997) Diputación da Coruña. 




No hay comentarios:

Publicar un comentario