Pormenor de cuberta |
Quioscos modernistas para venda de refrescos e outras bebidas na Alameda de Santiago de Compostela, 1898-1899.
Casetas de madeira pintada, ou barracóns, exemplos de arquitecturas festivas e efémeras que ornaron o recreo dos santiagueses no paseo de Bóveda dende finais do século XIX.
Vista xeral dun dos casetos |
Iste proxecto anónimo conservado no arquivo histórico universitario,
presentouse no concello coa solicitude de licenza no ano 1898 e buscaba reproducirse ás beiras dos paseos, a pequenos intervalos, para satisfacela demanda líquida tanto nos meses de estío como no inverno.
De planta cadrada presentaba unha
cuberta a dúas augas voada sobre a entrada e despacho das bebidas, e
estaba coroada por unha cruz de Santiago entre acróteras que reforzaban o
frontón calado interior. Unha repisa a modo de mostrador pechaba todo o
perímetro.
As peles de madeira decorábanse cun entramado ortogonal de panos interiores en aspa e tondos floreados, pintados os seus lenzos de distintas cores chamativas para atraer ao sedento.
Integración do caseto na cobertura vexetal dos paseos |
A endeblez das construcións, a caducidade das súas licenzas, e sobre todo os novos modelos de edificacións máis recias que as substituíron -como as magníficas churreiras racionalistas dos anos 60-, fixeron que hoxe non se conserve ningún destes pintorescos exemplares. Porén podemos facernos unha idea do aspecto destas construcións mirando para o vello quiosco de prensa que sobreviviu na rúa Nova ao pé do xardín de Bendaña.
Estas construcións foron moi comúns nos paseos urbanos das principais cidades galegas, e formaban parte dun mundo de pequenos equipamentos e servizos do xardín público que incluía salas de cinematografía e baile, palcos de música, paxareiras e animalarios, venda de doces, bebidas e barquillos, xeados, castañas,... todos vestidos con atrevidas arquitecturas orientalistas e vangardistas que reforzaban e aimaban a experiencia pintoresca do lecer dominical.
Estas construcións foron moi comúns nos paseos urbanos das principais cidades galegas, e formaban parte dun mundo de pequenos equipamentos e servizos do xardín público que incluía salas de cinematografía e baile, palcos de música, paxareiras e animalarios, venda de doces, bebidas e barquillos, xeados, castañas,... todos vestidos con atrevidas arquitecturas orientalistas e vangardistas que reforzaban e aimaban a experiencia pintoresca do lecer dominical.
No hay comentarios:
Publicar un comentario