Paisaxes sen ceo azul. Pozo negro, Vila de Cruces-Silleda

 

Castiñeiro de Pumbariños, Manzaneda

 Castiñeiro de Pumbariños no souto de Rozabales, árbore senlleira galega

Xardín do claustro do mosteiro de Xunqueira de Ambía

 

Gran pía románica gallonada no xardín de simples

Alteración e destrución da alameda da Estrada, Pontevedra

Proxecto atribuído ao arquitecto Franco Montes a partir dos anos 10 do século XX, esta fermosa alameda, a carón do pazo municipal, sofríu hai a penas un par de anos unha desafortunada  actuación que a mutilou irreversiblemente,  destruíu e danou gravemente. Todo feito da man do propio goberno municipal que debía selo encargado da súa protección e tutela.

O elemento da entrada, o icónico paseo en pérgola de glicinias pechaba lateralmente a praza do concello servindo un palco á vida pública municipal e introducía ao paseante na perspectiva do quiosco da música. Este paseo de teito vexetal acoutábase cunha flamante columnata clásica dórica apoiada sobre basamentos e servía á tranquilidade do descanso incorporando un banco corrido de pedra. Todo foi inexcusablemente destruído!!

A alameda ca. 1970, Fonte: fototeca.cnig.es

A alameda ca. 1990, Fonte: fototeca.cnig

Pero non  foi só afectada esta loggia lateral, tamén o parterre circular na fachada posterior do concello cos seus arriates de flores e fonte e o paseo central de plátanos con pavimento de terra, tamén foron destruídos.

Este procedemento de destrución dun patrimonio vexetal e arquitectónico ás portas mesmas do concello e perpetrado polo mesmo concello é inadmisible nunha sociedade esixente que vela pola cultura e o patrimonio herdado que debería ser inalienable. A nova proposta de parque que a substituíu (e da que son incapaz de amosar unha vista aérea) ignorou a memoria histórica do lugar, desprezou a identidade da vila e non tivo remordemento ningún en cortar árbores centenarias para correxir a historia do parque ao servizo dun irritante formalismo supostamente vangardista. Nada novo baixo o sol.

O resultado é unha praza dura central castigada polo vento, desprotexida no verán e exposta ao inverno; unhas plantacións raquíticas dun novo arborado que tardarán  décadas en telo porte dos exemplares cortados; o trazado do paseo central, eixo da vila burguesa e  de comercio destruído despois de ser o tradicional punto de encontro dos estradenses durante cen anos; o fermoso parterre colorista que ofrecía un recuncho umbrío para o descanso, destruído; pero sobre todo son os miles de recordos e emocións transcorridos na vella alameda que polo visto non valeron nada para o goberno municipal. 

Moi cara foi finalmente a extensión da alameda a toda a mazá, Costoulle a súa propia identidade e a da propia Estrada. Que tipo de proxecto, preguntámonos,  farían os autores por exemplo nos xardíns do pazo de Oca (un emblema da xardinería barroca galega) se en lugar dunha restauración acometesen unha actuación similar? O problema como moitas veces sucede é a confusión entre o que estes técnicos viron como unha simple Zona Verde (unha denominación urbanística) e non coma un ben cultural, un xardín histórico que cumpría restaurar. Pouco pan e pésimo circo!

Xardín botánico de Padrón

 XARDÍN BOTÁNICO DE PADRÓN Ben de Interese Cultural (BIC), na categoría de Xardín Histórico segundo a Lei 5/2016 do patrimonio cultural de Galicia

Un paseo de plátanos en T marca o ton xeral do xardín, que desenvolve aos lados desta alameda dúas metades con parterres diversos e a súa impresionante colección vexetal.

Un cuadrilátero de sebes de azaleas con arcos centrais de entrada e camelias nas esquinas aloxa -nun sinxelo debuxo de buxo- o espectacular exemplar de palmeira do Senegal que é a especie máis icónica do xardín, matriz de pólas.

No estremo leste están plantadas os cipreses calvos, araucarias e palmeiras canarias hoxe atacadas estas pola praga do picudo vermello.

Esta xoia da arquitectura botánica, única nunha vila galega, honra a Padrón como unha das cidades con máis rico patrimonio vexetal da comunidade acrecentado nos seus outros espazos patrimoniais como o Souto, o seu afamado Espolón ou a súa veiga e montes do rio Sar.

Un desafortunado deseño do seu peche de cerramento substituíu nos anos noventa do século pasado as sebes de ligustre orixinais por unha vulgar forxa historicista que compre reformar.

Igualmente, este patrimonio tamén se atopa hoxe en risco pola ameaza dun urbanismo depredador típico dun concello sen planeamento de protección do seu casco histórico e que identifica como o seu principal problema a falta de estacionamento de vehículos.

Ataque do picudo vermello nas palmeiras canarias do xardín botánico

Riscos que porén superou de antigo e que se manifestan hoxe no seu rueiro cunha homenaxe a defensa deste ben, reflectido no nome da rúa Defensa do Xardín Artísitico 

Parterre

Extinción da palmeira canaria en Galicia!

Palmeira do Parlamento, antigamente xardín da facultade de veterinaria

 Icona da emigración, agasallo de indianos á terra, símbolo do enriquecemento e do progreso (e tamén reverso dun drama humano)  esta árbore que engalana alamedas e paseos, emblema dos séculos XIX e XX xa se considera extinta sen que a Administración Pública tivese actuado para paralo picudo vermello (Ao fondo da imaxe a cidade da cultura).