Licenza Creative Commons
Esta obra ten unha licenza Creative Commons Atribución-Non comercial-Compartir igual 4.0 Internacional.

sábado, 6 de junio de 2020

Cemiterio dos Remedios, Betanzos

Paseo principal transversal

  
Xardín camposanto da igrexa renacentista de Nosa Señora do Camiño ou dos Remedios de Betanzos.

Unha campaniña de avisos acaroada no muro informa do tempo dos defuntos; paseos ordeados rectilíneos delimitados por muretes vexetais... unha mesa de pedra recibe aos cadaleitos; os teixos obedientes verticais apuntan ao ceo e acompañan solemnes o último momento das almas na terra; e un campo interior de sepulturas que cubre e se estende a totalidade da terra.

Un campo maioritariamente de cruces de tódolos estilos e materiais, o sinxelo monumento art deco de Estrella Mellid, os poderosos troncos nervados dos teixos... as citas post mortem gravadas para o recordo.




María Magdalena penitente
1921 de Escudero versus Canova



Dominando a cidade de Betanzos este cemiterio neoclásico aos pés do santuario mariano, deseñouse nun dos bancais do monte da Croa recibindo aos peregrinos a Compostela.

Catorce chameantes teixos, agora centenarios, taiados coma esbeltos cilindros forman a estrutura vexetal deste espazo funerario e delimitan o rectángulo principal no que moran os defuntos.
O muro de contención norte se aproveita para aloxar os nichos en altura mentres que o seu paralelo muro sur se constitúe e habilita como terraza aberta á paisaxe das mariñas e longo paseo rectilíneo.

No centro e eixo do alongado rectángulo que forma a súa planta incorpórase un círculo a modo de rotonda para instalar un dos principais panteóns das ilustres familias da cidade: o túmulo Pita. Pechado con verxa de ferro dótase tamén do seu propio axardinamento interior con cuartos de círculos de buxo e teixos esquinados e constitúe por si mesmo un cemiterio dentro do cemiterio.





Longo paseo sur aberto á pasisaxe




A principal escultura diste parque mortuorio -polo demáis bastante modesto no tocante a imaxinería funeraria- é a fermosa copia en mármore branco da Magdalena Penitente de Antonio Canova (museo municipal de Xénova) neste caso executada por Escudero en 1921. Contando deste xeito Betanzos -ao igual que fixera Juan García vinte anos antes coa parella de leóns do Pasatempo- con outra copia das obras do celebrado escultor trevisano.

Peche suroeste en terraza con pináculo






No hay comentarios:

Publicar un comentario