Libro: "Jardín y paisaje, miradas cruzadas"

 CALATRAVA, Juan. e TITO, José (eds.)

Jardín y paisaje, miradas cruzadas

(2011)

Abada editores

Conxunto de oito artigos e unha conversa arredor do xarđin e a paisaxe de destacados arquitectos, historiadores, filólogos, filósofos, biólogos e paisaxístas.

Jose Tito pon en cuestión os tópicos semánticos do xardín como paraíso, as traducións  erróneas bibliográficas, a reiteración do tópico edénico, ou a manipulación de fórmulas como o hortus conclusus medieval

Michel Baridon repasa destacados exemplos e tendencias da xardinería francesa dos últimos anos, como os proxectos de Louis Benech ou A. Chemetoff para Nancy, Provost no parque Diderot, os xardíns pictóricos de Lassus ou os xardíns murarios de Patrick Blanc ou G. Clement

Manuel Casares Porcel narra a utilización ideolóxica do ciprés na configuración paisaxístca no século XX da cidade de Granada, a partir do Rexionalismo, que pasou de ser unha árbore anecdótica na escea urbana, a converterse en elemento vexetal hexemónico da súa paisaxe recente. Fai un percorrido histórico a partir da documentacion gráfica e escrita... a utilización topiaria do ciprés no xardín musulmán, o cidro, xa desaparecido, como árbore máis abundante na Idade Media, ou as fermosas e despois denostadas arquitecturas con glorietas de cipreses que popularizou Rusiñol.

Luigi Zangheri lévanos á Toscana para recordar un dos xardíns máis renomeados da Historia europea, Pratolino, que construíu o duque Francesco de Médici no século XVI da man de Bernardo Buontalenti e que contaba cun espectacular despregue de autómatas, órganos e xogos acuáticos, grutas e xigantes... e que foi descrito polo propio Montaigne no seu diario de viaxe a Italia.

Juan Calatrava estuda os xardíns literarios de Emile Zola da súa famosa serie familiar dos Rougon-Macquart na época do Segundo Imperio, na que analiza a podredume das convencións sociais centrada no ascenso e decadencia da familia protagonista, dende como frecuentar o paseo en carroza polo bosque de Bolonia, os quentes invernadoiros que desatan as paixóns nos seus xardíns privados ou a exultante natureza desbocada e culpable do pecado do pai Mouret.

Andrés Soria Olmedo analiza literariamente o carme do poeta Pedro Soto de Rojas do século XVII, Paraíso cerrado para muchos, jardín abierto para pocos.